Praca ลิสบอน 's Do Marques De Pombal
วันแรกของพฤศจิกายน 1755 เป็นวันที่พระคริสต์ของนักบุญทุกวันและจะเริ่มเป็นวันปกติใด ๆ ฐานะที่เป็นประเทศคาทอลิกหนัก, มากของประชากรเริ่มวันใหม่โดยการเข้าร่วมจำนวนมาก At 09:40, พื้นดินเริ่มสั่นสะเทือนและหลังช่วงเวลาสั้น ๆ มันสั่นอีกครั้งครั้งนี้ได้ดี พ่อค้าชาวอังกฤษเขียนว่าการเคลื่อนไหวทำให้มันยากที่จะยืนขึ้นและที่บ้านของเขาก็ทรุดตัวลงรอบเขาเป็นเขาได้ยินเสียงกรีดร้องและพื้นที่ใกล้เคียงทั้งหมดกึกก้อง
จำนวนมากของผู้รอดชีวิตจากแผ่นดินไหวไปพอร์ตในการพยายามที่จะหลบหนีจากลิสบอนโดยเรือ แต่น้ำที่มีให้ไม่มีความปลอดภัย หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังเกิดแผ่นดินไหวลิสบอนถูกตีโดยสึนามิขนาดใหญ่ กัปตันเรืออังกฤษยึดในแม่น้ำ Tejo รายงานว่าเขาเห็นสามคลื่นขนาดใหญ่ 16 ฟุตหรือ 5 เมตรสูงตีริมน้ำภายในห้านาที น้ำทำลายเรือบริเวณท่าเรือและสิ่งปลูกสร้างศตวรรษที่เก่าและจมคนทำอะไรไม่ถูกรวมตัวกันที่ริมน้ำต้องการพักผ่อนจากลิสบอน เหมือนคลื่นสึนามิและแผ่นดินไหวยังไม่พอ, เมืองติดเร็ว ๆ นี้จากปล่องไฟของบ้านเสียที่มีการช่วยตามลมมากขึ้นมากขึ้นเพื่อกระจายเกิดประกายไฟในพื้นที่มากขึ้นของเมือง โจรเอาประโยชน์จากความสับสนและตั้งอาคารเพิ่มเติมบางอย่างไฟไหม้จะขโมยในระหว่างความสับสนวุ่นวาย เมืองเผาสำหรับ 5-6 วันต่อการทำลายของเมือง
เพื่อให้เข้าใจขนาดของภัยพิบัติ, ลิสบอนในเวลานี้เป็นหนึ่งในในเมืองที่ใหญ่ที่สุดในยุโรป มันมีประชากรของประชาชนเกี่ยวกับ 250.000 และ 20.000 บ้าน มีการประเมินว่า 85% ของบ้านและอาคารหลายร้อยเช่นห้องสมุดโรงพยาบาลโบสถ์และพระราชวังที่ถูกทำลาย ไม่มีใครรู้ว่าวิธีการหลายคนเสียชีวิต นักประวัติศาสตร์บางคนประเมินว่า 30,000 คนหรือกว่า 10% ของประชากรอาจจะเสียชีวิตจากแผ่นดินไหวน้ำและไฟ ของสิบสองละแวกใกล้เคียงที่สร้างขึ้นในขณะนี้ลิสบอน, ไฟไหม้สมบูรณ์ทำลายสามและชิ้นส่วนขนาดใหญ่ของอีกสี่ละแวกใกล้เคียง แผ่นดินไหวตัวเองยังทำให้เกิดความเสียหายอย่างรุนแรงในสเปนและโมร็อกโกและรับความรู้สึกเท่าที่เวนิส, อิตาลี ผลกระทบของคลื่นสึนามิมีแม้กระทั่งรู้สึกว่าไกลออกไป คลื่นถึงสองเมตรหรือ 6 ฟุตสูงมีรายงาน) ในเครือรัฐบาฮามาส ถ้าคุณกล้าใกล้ชายฝั่งลิสบอน, คุณยังสามารถหาหินโยนมากถึง 50 เมตรภายในประเทศโดยสึนามิ นักวิทยาศาสตร์ยังหาตำแหน่งที่แน่นอนของศูนย์กลางของการสั่นสะเทือน ค่าประมาณของที่เป็นไปได้ขนาดของการสั่นสะเทือนแตกต่างกันไป 8.5 – 9.5 ในมาตราริกเตอร์ เพื่อเปรียบเทียบกับแผ่นดินไหววันที่ทันสมัย, แผ่นดินไหวที่ทำให้เกิดคลื่นสึนามิทำลายล้างในมหาสมุทรอินเดียในเดือนธันวาคมปี 2004 วัดได้ 9.3 ในมาตราริกเตอร์
ทันทีหลังจากที่เหตุการณ์ที่น่าเศร้านี้ลิสบอนถูกบริโภคโดยความตื่นตระหนกและความสับสนวุ่นวาย ไม่มีแม้แต่กษัตริย์, Dom José I, รู้ว่าจะทำอย่างไร
โชคดีสำหรับพระมหากษัตริย์และสำหรับทั้งหมดของลิสบอน, Sebastião José de Carvalho e – Melo, ต่อมาเรียกว่าMarques de Pombal, เพิ่มขึ้นเป็นความท้าทาย เกิดที่ลิสบอนใน 1699 และที่เก่าแก่ที่สุดของ 12 พี่น้องที่เขาเป็นที่เวลาของแผ่นดินไหวรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศและสงครามและได้ทำงานก่อนหน้านี้เป็นทูตในลอนดอนและเป็นแก้ปัญหาความขัดแย้งในกรุงเวียนนา ในงานก่อนหน้าของเขาเพื่อในหลวงและทักษะของเขาธรรมชาติผู้ดูแลระบบกษัตริย์ให้เขามั่นใจเต็มของเขาและอำนาจมากมายที่จะสร้างลิสบอน เร็ว ๆ นี้แผนการ Marques'ถูกกำหนดในการเคลื่อนไหว ลำดับแรก ๆ ของเขาซึ่งมีกลายเป็นแสดงออกเสียชื่อ, แสดงให้เห็นทั้งการปฏิบัติจริงและความสับสนมากมายที่ gripped ลิสบอนของเขา
"Bury ตายและอาหารมีชีวิต"
คำสั่งเหล่านี้เป็นจริงงานง่ายมาก ที่จะฝังศพคนตายในความเป็นจริงหมายถึงการกำจัดของร่างกายโดยเร็วที่สุดเพื่อป้องกันการระบาด หน่วยงานได้รวบรวมมาจากทั่วเมือง ส่วนใหญ่ได้ทิ้งในทะเลหรือเผาศพโดยไม่มีพิธีใด ๆ แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้นักโบราณคดีได้ค้นพบหลุมศพของมวลกับเกี่ยวกับ 3000 ศพใน cloisters ของคอนแวนต์ฅั้ ให้อาหารอยู่ที่รัฐบาลเริ่มกระจายอาหารแก่ประชาชนและราคาคงที่และเงินเดือน กองกำลังเพื่อป้องกันความผิดปกติของการู้แย่งชิงประชาชนและความรุนแรงมีการติดตั้ง ขโมยเช่นเดียวกับผู้พยากรณ์ภัยพิบัติผู้ที่ประกาศว่าลิสบอนได้เร็ว ๆ นี้จะประสบภัยพิบัติอื่นถูกโยนในคุก ในจำนวนนี้มี 34 คนที่ 23 ของพวกเขาชาวต่างชาติที่ถูกพิพากษาให้ตายและแขวน
บางส่วนของความพยายามสร้างใหม่รวมสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมกับคำถามที่สิบสามที่ถูกส่งออกไป parishes ทั้งหมดในประเทศ สอบถามรายนี้รายแรกของ, ให้รัฐบาลเป็นความคิดที่ดีในสิ่งที่ได้ถูกทำลายและวิธีการที่ดีที่สุดจะช่วยให้ผู้คนของพวกเขา สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมนี้ได้รับการช่วยเหลือที่ดีสำหรับนักวิจัยสมัยเรียนแผ่นดินไหว
ในขณะที่การสร้างใหม่ลิสบอน, ระบบระบายน้ำในถนนถูกล้างให้สะอาดและสิ่งปลูกสร้างถนนและสี่เหลี่ยมในการวัด มานูเอลดา Maia, วิศวกรทหารเกือบ 80 ปีที่ทำงานให้กับกษัตริย์เสนอห้าแผนแตกต่างกันสำหรับการสร้างใหม่ลิสบอน เสนอแผนรุนแรงมากที่สุดคือการที่จะละทิ้งลิสบอนและสร้างทุนตั้งแต่เริ่มต้นในตำแหน่งที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง สุดท้าย Marques de Pombal เลือกหนึ่งในห้าของแผนซึ่งได้รับการอนุมัติโดยพระมหากษัตริย์, Dom José I, และกลายเป็นลิสบอนที่คุณเห็นในวันนี้
วางแผนการก่อสร้างใหม่นี้ได้รับการอนุมัติใช้สถานที่ปรักหักพังของลิสบอนเป็นอาคารเก่าและการเติมวัสดุสำหรับสิ่งปลูกสร้างใหม่และละแวกใกล้เคียง รายใหญ่การเปลี่ยนแปลงที่ว่าถนนใหม่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ Baixa เสียหายหนักของเมืองวันปัจจุบันจะกว้างและตรงในรูปแบบตารางสมมาตร ยังไม่มีอาคารสูงจะสร้างตั้งแต่พื้นเก็บไว้สั่นเทาจาก aftershocks สำหรับเดือนหลังจากนั้น สามสถาปนิกได้รับมอบหมายเพื่อสร้างหกพื้นที่รวม
สถาปนิกไม่สามารถขยับเร็วพอสำหรับประชาชนกระตือรือร้นของลิสบอนและหลายเริ่มสร้างใหม่แม้จะมีกฎหมายที่ขัดMarques de Pombal สั่งการรื้อถอนบ้านใด ๆ ที่ไม่อยู่ในแผนหลัก
แผนการสร้างใหม่สำหรับเมืองถูกนำเสนอเพียงไม่กี่เดือนหลังการเกิดแผ่นดินไหว แต่งานไม่ได้สร้างใหม่อย่างเป็นทางการเริ่มต้นจนเกือบสองปีต่อมา ในการสร้างแผนการเจ้าของแต่ละคุณสมบัติจะได้รับพื้นที่มีขนาดเท่ากันหนึ่งเขาได้เป็นเจ้าของก่อนที่จะสั่นสะเทือนแม้ว่าจะเป็นทางเรขาคณิตที่แตกต่างกันอาจเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงของถนน เจ้าของที่ดินมีการสร้างใหม่ในที่ดินของตนภายในระยะเวลาห้าปี ถ้าไม่ได้รัฐบาลจะซื้อที่ดินจากเจ้าของที่ดินไม่ว่าพวกเขาต้องการที่จะขายหรือไม่ แม้จะมีทั้งหมดของกฎและกิจกรรมการสร้างใหม่จะใช้เวลาหลายทศวรรษที่จะสร้างเมือง
สำหรับบริการให้กับมงกุฎในช่วงเวลานี้ของเขาพยายาม, Sebastião José de Carvalho e – Melo ได้รับรางวัลชื่อของ Marques de Pombal ใน 1769, สิบสี่ปีหลังจากสั่นสะเทือน Pombal เป็นเมืองในภาคกลางโปรตุเกสจากที่ Marques'ครอบครัวมา เช่นเดียวกับชื่อใหม่ของเขา Pombal, ได้รับกับรูปแบบสถาปัตยกรรม neoclassic,"Pombaline"ซึ่งเกิดในระหว่างการก่อสร้างใหม่ของลิสบอน ยี่สิบปีหลังจากที่เขาได้รับชื่อเรื่องของเขา Marques เสียชีวิตในเมืองของ Pombal ใน 1,789
เพลงออนไลน์ 